Politiethriller zoals het hooort

In Ik kan je redden, haar eersteling, introduceert de Vlaamse Sofie Delporte haar extraordinaire seriepersonage Olivia Leroy. Het boek is meteen goed voor een van de Thrillzone Awards; het haalt eveneens de shortlist voor de Hebban Thrillerprijs en de shortlist Knack Fred Braekman Award voor beste Vlaamse thrillerdebuut. Thans brengt ze met Zwijgen is bitter het tweede deel uit met haar geesteskind, de eigengereide einzelgänger Leroy, inspecteur bij de afdeling Vermiste Personen.

Peter en zijn zoon Kasper verdwalen tijdens een wandeling in het Kluisbos, nabij hun huis. Het duo verdwijnt van de radar. De afdeling Vermiste Personen, waaronder Olivia Leroy, moet aan de bak. Dit is het begin van een grootschalige speuractie die Olivia bijzonder zwaar gaat vallen. Ze wordt geconfronteerd met haar eigen verleden. Als er een eerste slachtoffer valt, beseft de getormenteerde inspecteur dat hier een intelligente en sluwe dader aan het werk is.

‘Daar was de vrouw weer. Blond. Jong. Hoe haalde ze het in haar hoofd om het met zo’n oude vent aan te leggen. Ze kon zijn dochter zijn. Ze was beter af zonder hem.’

Zwijgen is bitter kun je in principe lezen als een losstaand misdaadverhaal. Trouwens, de auteur verwijst op het juiste moment naar de belangrijkste feiten uit het eerste deel. Op geen enkel moment laat ze je in de steek. Probleemloos stap je als lezer in het leven van een interessante speurder; op een intensieve wijze beleef je de gebeurtenissen. Delporte zet duidelijk een grote stap vooruit, zeker wat betreft karaktertekening en spanningsopbouw. Niet alleen diept de schrijver Olivia als protagonist uit, ook de nevenfiguren komen keurig aan bod.

‘Fuck! Hij sloeg hard met zijn hand op het stuur. Nogmaals. Hij koos op goed geluk een kant. Rechts. Na vijf minuten realiseerde hij zich dat hij de wagen was kwijtgeraakt.’

In eerder korte hoofdstukken krijg je een aannemelijk misdaadverhaal voorgeschoteld, dit is een correct uitgewerkte politiethriller. Qua constructie en spanning zit het helemaal goed. Het chronologische verloop van de hoofdlijn staat haaks op het aftelmechanisme in de tweede verhaallijn. In deze laatste keert de auteur telkens terug naar de dagen voor de mysterieuze verdwijning. Het levert een erg boeiende leesbeurt op. Tot slot nog even een raadsel: wie is die ‘lone wolf’ uit het nummer van de heavymetalband Judas Priest? Het antwoord op deze vraag vind je in ‘Zwijgen is bitter’. Deze lezer kijkt alleszins uit naar deel drie met kanjer Olivia Leroy in een glansrol.