Zwaard van Damocles

Als een zwaard van Damocles hangt het de hele tijd boven het hoofd van de protagoniste : de zelfmoord van haar broer. Ze beschrijft de woelige relatie met hem (aantrekken-afstoten, (on)begrip, boosheid, bezorgdheid) en de weg naar zijn (vooraf bepaald) noodlot. Je leest en wéét dat het fout zal aflopen met hem, je wil het anders, maar het verhaal kent zijn hoogtepunt in dat moment, waarna ze je verder meeneemt in haar eigen verhaal, de manier waarop zijzelf verder leeft, zichzelf verliest in haar verdriet, verloren loopt in de wereld.

Het is geen ‘leuk’ thema en je wil er eigenlijk ook liever niet aan denken, de zelfmoord van een geliefde, maar het is wel inzichtelijk in hoe iemand zich voelt en hoe de omgeving daar kan of net niet kan mee omgaan, hoe iets voorzienbaar gedoemd is te gebeuren, ook al wil je het tegenhouden. Je wordt niet ‘blij’ van dit boek, maar het is wel degelijk het lezen waard. Want ook dit is het leven, de keerzijde van de perfecte Insta-wereld. Best toch af en toe eens achter het hoekje kijken, en daar helpt dit boek bij.