Tosca, fact or fiction?

May komt na een lezing over een Russische dichteres, waarvan zij het werk vertaald heeft, in contact met Aline Verstraete. Die stuurde haar een vreemde mail waarin ze aan zelfmoord denkt. May antwoordt, maar raakt hoe langer hoe meer verstrikt in een vreemde relatie met een 17-jarige die niet of nauwelijks spreekt of eet, maar duidelijk aandacht wil en voortdurend angstaanvallen krijgt.

Parallel is er de relatie van May met Lou. Ze wonen al lang samen en Lou wil dolgraag een baby, maar alle pogingen mislukken. May zelf is niet zo fanatiek bezig met zwanger zijn, maar uit liefde voor May wordt ze toch zwanger. Of dit goed afloopt?

Eigenlijk is het boek een brief aan May’s uitgever, om te verklaren waarom ze hem al een hele tijd zo weinig heeft doorgestuurd. Een writer’s block die dat helemaal niet blijkt te zijn. De taal van het verhaal is heel poëtisch en helder, en wordt afgewisseld door pure poëzie: af en toe zijn er lege bladzijden, gevolgd door een gedicht dat heel nauw aansluit bij het verhaal. Onmiddellijk daarna wordt de draad van het verhaal weer opgenomen.

Het boek is een zoektocht naar de waarheid, een poging om door te dringen in het leven van Aline. De werkelijkheid blijkt dan toch de werkelijkheid niet te zijn en tenslotte vallen fictie en realiteit samen.

Een mooi debuutverhaal over een toxische relatie, een literair pareltje.