Ren, meisje, ren

Een meisje vertrekt uit een Engelse kolonie op het Amerikaanse vasteland. Ze is op de vlucht, ze vlucht weg van haar honger en haar herinneringen. Terwijl ze de weidse Amerikaanse wildernis doorkruist, krijgen we een inzicht in haar gedachten, in haar verleden en haar hoop voor de toekomst. 
Ze rent, ze rent de hele tijd door.

Een ongelooflijk mooi verhaal, simpel verteld en toch niet zo simpel beschreven. Er lijkt niet altijd veel te gebeuren op een pad van een meisje dat de wildernis in trekt (vuur maken, eten zoeken, honger en dorst lijden), maar je luistert met aandacht naar hoe het meisje juist die kleine handelingen uitvoert, je voelt haar angst voor achtervolging en je ziet door haar ogen wat de wildernis is en kan zijn en wat we kunnen verliezen door het verlies van de wildernis. 


Het boek is niet misantropisch, maar juist een pleidooi voor menselijkheid in de omgang met de natuur. Een pleidooi voor samenleven tussen mensen en mét de wildernis die ons omgeeft.