Rauw realisme met net dat tikje cynische humor

Wat een wanhopig eenzame titel. Het gaat over Tue, een recente Ciske de Rat uit het dorpje Nørre Ørum in een achtergesteld landelijk gebied in Noorwegen. Tue is een archetypische belhamel die wel wil deugen maar zijn familieomstandigheden niet mee heeft. De viespeuk groeit op in een arm gezin met een gewelddadige vader die hem oeverloos kleineert en een moeder die met ernstige depressies niet weg te slagen is van de gokcomputer en hebben en houden verliest.

De zaken op de boerderij staan er belabberd voor. De familie probeert met afstandelijke argusogen wat te helpen en Tues vader begeeft zich in louche zaakjes. Ineens duikt er ook nog een buitenechtelijke zoon op die forse drugsschulden heeft. Het lukt niet op school, Tue wordt gepest, hij steelt in winkels en wordt gepakt, hij rolt al vlug pakken sigaretten, ongedierte, ontlasting, stank, gezinsdrama’s, scheiding, het hoort er allemaal bij. Tue begint ook zijn homoseksualiteit te ontdekken, zijn enige voordeel: hij blijkt intelligent.

Toch krijg je als lezer dikke sympathie voor Tue. Ondanks het rauw realisme van zijn sociale leefwereld spartelt de knaap verder. Je leest oeverloze treurnis en uitzichtloosheid in korte zakelijke schrijfstijl, geklaard door een cynisch humoristisch ondertoontje, net dat toontje dat het leven lichter, draaglijk en hoopvol maakt.