Frisheid waar je warm van wordt
Dory, - né: Isidore - groeit op in een kroostrijk gezin. Zijn vijf oudere broers en zussen zijn stuk voor stuk hoogbegaafd. Hij is dat tot zijn grote frustratie niet. Hij voelt zich onbeduidend, middelmatig, nutteloos. Zoals zowat élke 11-jarige.
Toch blijkt hij veel meer te zijn dan hij zelf voor mogelijk houdt. De steun van het gezin, wanneer drama om de hoek komt kijken. De toeverlaat van zijn broers en zijn zussen, wanneer die het ook allemaal niet zo goed meer weten. En de laatste strohalm van een klasgenootje.
De jonge (hoogbegaafde?) auteur Camille Bordas weet Dory een unieke blik én stem te geven.
"Eigenlijk wist ik niet of ze je een nachtkastje gaven als je in coma lag. Dat leek een beetje nutteloos.", bedenkt hij, als hij een kadertje meeneemt als geschenk voor een stervende vriendin. Het soort vragen waarop je zelf ook niet meteen het antwoord weet en die je bij een volgend bezoek aan het ziekenhuis anders zullen doen kijken.
Op een of andere manier waait er een soort 21ste eeuws Holden Caulfield-briesje door het hele boek. Wat voor een erg frisse leeservaring zorgt.
Eentje waar je warm van wordt.
