Een mensenleven in behapbare brokjes

James Welmoed (die naam alleen al!) leert om zijn leven in zijn hoofd in aparte hokjes onder te brengen in een poging om het beheersbaar te houden. Ook de structuur van het boek zit in aparte hokjes en in het begin lijkt het alsof de hoofdstukken van de hak op de tak springen in de tijd maar uiteindelijk vloeit alles mooi samen. De hoofdstukken die in Indonesië en Groot-Brittannië spelen brengen kleur en een vleug exotisme. Ik heb het boek 2 maal, vrij kort na mekaar gelezen waardoor ik het alleen maar beklijvender vond en de soms heel mooie zinnen en beschrijvingen meer ging appreciëren. De psychologie van de personages is heel boeiend beschreven waardoor je je vlot in het verhaal kunt inleven.