Een plotse beslissing

Een beetje geluk staat naast een groot verdriet dat de schrijfster beetje bij beetje bloot leg. De dichte spoorbomen, de bel, het rode knipperlicht, ze kondigen aan dat er een trein moet komen. Ze kondigen aan dat er iets ergs staat te gebeuren. De gebeurtenis, met telkens een paar regels meer; het leest als een gedicht, ritmisch repeterend, dreigend verklaart uiteindelijk het waarom van de vlucht van het hoofdpersonage. Waarop alle soorten pijn naar boven komen. Er is de moeilijke zoektocht naar de loutering. Naar het einde toe de weg naar het hervonden voorzichtige geluk. Heel mooi, beklijvend toch, voor sommige lezers misschien te zoet.