Debuutroman van een Catalaanse dichteres

Ik zal mezelf (of de titel van deze leestip) onmiddellijk tegenspreken: De vrouw op de berg is eigenlijk een drieluik dat start met Permafrost, de debuutroman van Baltasar uit 2018, Boulder werd geschreven in 2020 en Mammoet in 2021.

Baltasar i Sardà publiceerde tussen 2008 en 2017 maar liefst 10 dichtbundels die alle bekroond werden.

Voor mij was deze ontmoeting met Baltasar een eerste. Ik kocht het boek totaal impulsief op de titel, wat ik wel vaker doe.

In de drie korte romans kruipt Baltasar in de huid van drie verschillende vrouwen. Ze doet dat op zeer indringende wijze. Je mag je als lezer aan een vrij naturalistische schrijfstijl verwachten en sterk uitgediepte personages die, net als Baltasar zelf, allemaal buiten de maatschappelijke normen vallen.

Dat de schrijfster ook dichter is laat zich duidelijk lezen in het taalgebruik. Er zit een ritmiek in de opeenvolging van de, meestal korte, zinnen waarmee het hele boek een bijna muzikale cadans krijgt. Ook beelden komen vaak voor en blijven je als lezer soms achtervolgen.

Zonder te veel te willen spoilen is dit boek een absolute aanrader voor wie graag queer personages leert kennen en tegelijk met hun worsteling in een heterodominante wereld ook hun kracht wil lezen in een toch wel zeer eigen tijdstekening. In de personages zitten autobiografische stukjes van Baltasars eigen leven verweven maar de drie hoofdpersonages blijven volledig fictief, zelf in zoverre dat ze niet meer dan een bijnaam krijgen, nooit een eigen naam.

Doorheen de drie verschillende verhalen loopt een rode draad van energie, een krachtige energie die volgens Baltasar zelf de mannelijke energie is in haar vrouwelijke personages. Een uitspraak die, net als het boek zelf, zomaar een uitgangspunt voor een boeiende discussie over gender zou kunnen zijn.