Nostalgie en mijmeringen

In De vervlogen tijd vertelt Wim Daniëls over hoe het vroeger was. Hij vertrekt vanuit zijn ouderlijk huis, dorp, gezin en familie. Hij beschrijft voorwerpen, locaties en gewoontes. Hij deelt zowel een stukje familie- als dorpsgeschiedenis. Hij weidt eveneens uit naar hoe de mensen ‘in die tijd’ tegenover bepaalde gebruiken zoals roken stonden en hoe die kijk evolueerde. Zijn boek gaat vooral over de jaren vijftig en zestig.

Hij waarschuwt op voorhand voor het romantiseren. Er zijn herinneringen waar hij een beetje week van wordt of die hij rooskleuriger voorstelt dan ze eigenlijk waren. Gelukkig is het op vele vlakken beter zoals het nu is.

Dit boek deed me stilstaan en terugdenken aan hoe het bij mij was. Wat hij schreef bracht herinneringen naar boven aan activiteiten, spullen en mensen. Ik ben jonger dan Wim Daniëls maar herkende veel zaken en situaties van voor mijn tijd. Mijn (groot)ouders spraken vroeger regelmatig over hoe het er bij hen thuis aan toe ging. Zo wist ik al dat alle kinderen in een gezin in hetzelfde badwater gewassen werden en dat slechts één keer per week. Toch heb ik ook bijgeleerd. Toen ik las over de melkbrigade en hoe populair dat was in Nederland en België vond ik het raar dat ik daar nog nooit over had gehoord. Ik bracht het ter sprake op een familiefeest. Ik zag de ogen van mijn nonkel fonkelen toen hij mij van naaldje tot draadje uitlegde hoe het in zijn werk ging.

Het leven van toen leek me vooral rustiger en trager. Ik vind dat we nu te veel moeten en te veel geprikkeld worden. Tegelijk zou ik van heel wat zaken geen afstand willen doen. Het is indrukwekkend om te lezen hoe snel we op sommige gebieden vooruit gegaan zijn. Dat is zeker zo voor wetenschap en technologie. Ik zou de was niet willen doen zonder moderne wasmachine. En ik ben blij dat de kennis op gezondheidsvlak sterk toegenomen is. Zo ligt de tijd waarin je overal mocht roken gelukkig achter ons.

Ik denk dat het waardevol zou zijn voor jongeren om dit boek te lezen. Al is het maar om hen te laten zien hoe snel onze leefwereld kan veranderen of om hen te doen nadenken over de ingrijpende impact van sommige ontdekkingen op ons dagelijks leven

Ik vond het een boeiend boek. Elk deel gaat over een ander thema. De stukjes zijn kort en de snel wisselende onderwerpen maken het aangenaam. Er staat zeker voor elk wat wils tussen. Het is geen roman en er zit geen verhaallijn in waardoor je zonder problemen een hoofdstuk kan overlaten als je het minder interessant vindt.