Meer dan zo maar een thriller

Van de zeven voorgaande delen las ik enkel het zevende deel: De oogst. Ik had toen wel moeite in het verhaal te komen met alle personages en hun persoonlijke verhalen maar het lukte. Nu bij dit laatste deel ging dit dus al iets vlotter maar ik raad toch iedereen aan om toch de eerder boeken te lezen. Je kan dit apart lezen, er zijn de nodige verwijzingen maar het wordt wel even doorbijten.

Sebastian, psycholoog en profiler komt steeds irritant egoïstisch, ongevoelig en cynisch over maar toch kan je niet anders dan sympathie voor hem voelen. In dit boek probeert hij een drank- en seksloos leven te leiden, twee zware verslavingen waarmee hij kampt. Hij leeft zo al jaren rouwend om de dood van zijn vrouw en zijn dochtertje bij een tsunami in Thailand.

Er zijn verschillende verhaallijnen, maar de belangrijkst is toch de zoektocht naar de persoon die Sebastian zo haat dat hij anderen vermoordt die kunnen gelinkt worden aan Sebastian maar evengoed komen er ook zaken aan het licht over de dood van zijn vrouw en zijn dochter die op zijn minst bizar te noemen zijn. En dan is er nog het verhaal van de stalkster van Sebastian die terug op vrije voeten is.

Niettegenstaande dat hoofdcommissaris Rosmarie steeds onsympathieker wordt, een typisch thrillerelement bij het promotie maken in politiekorpsen, merk je ook dat de ontmaskering van een collega als seriemoordenaar nog heel diep in het korps zit en niet verwerkt is. Deze empathische benadering met ook het uitdiepen van het persoonlijk leven van de personages zorgt ervoor dat dit boek meer is dan zo maar de zoveelste thriller. De auteurs laten alle verhaallijnen en plots op een heel natuurlijk wijze in elkaar vloeien om topkwaliteit te bereiken.

Nadat elk nieuw deel in deze serie verder bouwt op het eind van het vorige heeft dit deel een eerder open einde, of wil ik dat graag zo?”