Stad als symbool voor samenleving
Dit is een boek dat je vraagt om het traag te lezen. De premisse houdt in dat Marco Polo en Kublai Khan een gesprek voelen over de verschillende steden in het rijk van Marco Polo. Maar zoals Calvino vaker schrijft, vertelt Marco Polo niet over bestaande steden uit het rijk van de Grote Khan, maar eerder over steden die symbool staan voor steden, bijna archetypische steden, steden die duiden hoe de menselijke samenleving vormgegeven wordt en kan vormgegeven worden, eerder dan een louter objectieve beschrijving.
Het boek gaat over herinnering, over verhalen vertellen, over manieren om structuur aan te brengen in de wereld. Die structuur is vaak onzichtbaar. We merken ze niet altijd op, omdat we zelf te veel verbonden zijn aan de structuur, omdat we ze leven. Marco Polo beoefent hier de rol van een objectieve waarnemer, iemand die geen deel uitmaakt van het rijk en dus kan kijken naar hoe mensen hun steden en samenlevingen vormgeven.
Een interessant boek, met korte stukjes, waardoor je lang kan pauzeren om even te denken. Het is de tweede keer dat ik dit boek lees en ik vond het bij de tweede lezing beduidend interessanter. Hieruit leid ik af dat je het boek best tien keer leest, om alle dubbele betekenissen eruit te kunnen halen. Of je kan eruit afleiden dat, hoe ouder je wordt, hoe meer je kan begrijpen wat Marco Polo (of Calvino) eigenlijk probeert te zeggen.
