Verhaal over de liefde van een opa voor zijn kleindochter tegen de achtergrond van Duitsland voor en na 1989 en vandaag

De hoofdfiguur is Kaspar, een zeventiger die een boekhandel runt. Hij is uit liefde met zijn vrouw Birgit getrouwd. Als hij op een dag thuiskomt en Birgit dood aantreft, verandert zijn leven. In de dagboeken van zijn overleden vrouw wordt hij geconfronteerd met haar verleden. Zij kwam uit de DDR, hij hielp haar te vluchten naar het westen maar ze vertelde hem nooit dat ze een dochter had die ze had achtergelaten in Oost-Duitsland. Stilaan groeit bij Kaspar de wens om op zoek te gaan naar de dochter van Birgit en met succes. Het zo rustige leven van Kaspar wordt volledig verstoord als hij kennismaakt met Svenja, de dochter, en haar man Bjorn en zijn kleindochter Sigrun. Het gezin van Svenja is zeer radicaal-rechts. Onder het mom van een testament en een erfenis, slaagt hij erin zijn kleindochter Sigrun af en toe een week naar Berlijn te halen. Er groeit een warme band tussen opa en kleindochter, ze delen de passie voor boeken, muziek, concerten en opera's. Sigrun blijkt een pianotalent te zijn en het is ontroerend om te lezen hoe ze naar elkaar toegroeien ondanks de grote verschillen in hun leven. Met heel veel geduld probeert Kaspar de (rechtse) ideeën die Sigrun met haar opvoeding mee kreeg te weerleggen.

De auteur beschrijft heel confronterend de kennismaking met de rechtse bewegingen, pro-Hitlervisies en oer-Duitse cultuur door de ogen van Kaspar. Vaak ook heel confronterend om te lezen hoe ver mensen gaan om een ideologie te verdedigen en doof blijven voor wetenschappelijke argumenten. Het einde van het boek is dan weer heel warm met een sprankeltje hoop voor een nieuwe toekomst en heel veel vertrouwen in het goede. Het is niet het eerste boek dat ik lees van Bernard Schlink, maar wel een van de eerste die een andere kijk werpt op de geschiedenis van Duitsland in de 20ste en hedendaagse tijd.