Alle toestanden ten spijt

De novelle speelt zich hoofdzakelijk af in de Armeense buitenwijken van Istanbul waar jongeren samenkomen in koffiehuizen en nachtcafé's langs de oevers van de Bosphorus. Het leven/het verhaal van de vertelster loopt samen met een woelige tijdspanne in Turkije waarbinnen drie militaire coupes werden gepleegd cfr., nawoord, welke ervoor zorgden dat elke vorm van jeugdig verzet/rebellie zowat gesmoord blijkt te zijn in de kiem. De vele electroschocks die ze als ontluikende jonge vrouw/patiënte moet ondergaan - pijnlijk omschreven als huisbezoeken van artsen met een houten koffertje - zouden wel eens kunnen verwijzen naar de vele parallelle martelingen die politiek gevangenen moesten ondergaan onder die wisselende militaire regimes. Ondanks de onderdrukkende sfeer waar de vertelster in opgroeide wist ze zich bij momenten los te maken, weg van de vele opgelegde burgerlijke gedragcodes, dit via omzwervingen tot zelfs in Parijs én met deze de vele bovenal passionele seksueel getinte liefdesverhoudingen onderweg, de een al zachtaardiger dan de ander. Een ding is zeker en vormt haar levensmotto: "Het enige echte leven is elk leven dat geleefd wordt". Kortom: De beleving(de ervaring met alle risico's van dien) en niet zozeer de reflectie bepalen wie je bent!

Ondanks de donkere tranche de vie die hier geschetst wordt bruist dit boek van onderhuids leven, en dat laatste mag je letterlijk en figuurlijk opnemen!☺️☺️