Een leven in vier portretten

Ia Genberg schreef een beeldschone psychologische roman over complexe relaties met geliefden, vrienden en familie.

Een vrouw (de ik-verteller zonder voornaam) ligt met hoge koorts in bed te ijlen en reflecteert over vier voor haar belangrijke personen. Aan de hand van anekdotes en ogenschijnlijke details uit het dagelijkse leven beschrijft zij hen, de relatie die zij met hen had en hoe ze uit haar bestaan verdwenen zijn.

De impact van die vier connecties op haar levensloop, carrière, persoonlijkheid is zo enorm dat loslaten moeilijk is: "Je hechten, die woorden waren voor mij net tatoeages, alles was er nog met de details intact, iedereen van wie ik had gehouden en die ik leuk had gevonden was er nog."

De levendige beschrijving van specifieke momenten zorgt ervoor dat de lezer zich alle scènes van dit intieme verhaal glashelder kan voorstellen. Je wordt als het ware meegezogen en zit met de personages aan een keukentafel in Stockholm thee te drinken.

Misschien vat dit citaat de werkwijze van de verteller samen: "Misschien kan ik de totaliteit op die manier weergeven, door middel van de mensen die zonder rangorde via mijn gelaat naar binnen en naar buiten zwerven. Geen 'begin' en geen 'einde', geen speciale chronologie, uitsluitend de momenten en wat in die momenten ontstaat."

Met dit pareltje, soms melancholisch soms lichtvoetig, belandde de Zweedse auteur geheel terecht op de shortlist van de International Booker Prize 2024.