Een historische mokerslag
Met de huidige mondiale context waarin wij hier in Europa leven en bedreigende sferen die zich wereldwijd ontwikkelen is De Bom een ontluisterende graphic novel die eens te meer aantoont dat de mens niks leert uit zijn geschiedenis. De Bom is een indrukwekkende beeldroman die de geschiedenis van de atoombom op Hiroshima vertelt. Geschreven door Didier Alcante, Laurent-Frédéric Bollée en getekend door Denis Rodier, is dit werk een meesterlijk samenspel van feiten en visuele kunst dat mij diep raakte en eens te meer de waanzin van oorlog bekrachtigde.
Wat meteen opvalt aan De Bom zijn de krachtige en gedetailleerde maar vooral sprekende tekeningen van Denis Rodier. Elke pagina waarin Rodier zijn talent toont om emoties, spanning en de brute realiteit van oorlog over te brengen zijn kleine mokerslagen op mijn brein. De tekeningen variëren van bijna serene scènes van het Japanse landschap tot de huiveringwekkende verwoesting van Hiroshima na de atoombom. Rodier slaagt erin om zowel de schoonheid als de horror van de situatie vast te leggen, waardoor de impact van de gebeurtenissen nog voelbaarder wordt voor de lezer. De zwart-witte kunststijl draagt bij aan de somberheid en ernst van het onderwerp en geven een bijna documentaire-achtige sfeer aan het verhaal. Dit is geen kleurrijk stripboek, maar een ernstige en respectvolle vertelling van een van de donkerste momenten in de menselijke geschiedenis. De expressies van de personages zijn bijzonder goed getroffen; hun angst, wanhoop, en soms hun moed zijn duidelijk af te lezen en dragen bij aan de diepgang van het verhaal.
De narratieve structuur van De Bom is even indrukwekkend als de tekeningen. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waaronder wetenschappers, militairen en de slachtoffers van Hiroshima en bovenal als rode draad doorheen het hele verhaal is ‘Uranium’ zelf in persoon die geduldig wacht op het ontketenen van zijn kracht, zijn vernietigingskracht. De proloog is gewoon magistraal en historisch bijtend realistisch. Deze veelzijdige benadering zorgt ervoor dat de lezer een compleet beeld krijgt van de gebeurtenissen en de gevolgen van de atoombom. De dialogen zijn scherp en doordacht, en de historische nauwkeurigheid van de gebeurtenissen versterkt de geloofwaardigheid van het verhaal.
De Bom is niet zomaar een beeldroman, maar een krachtig historisch document dat belangrijke vragen oproept over ethiek, oorlog en de menselijke conditie. Het werk van Alcante, Bollée en Rodier verdient lof voor de manier waarop het erin slaagt om een complex en emotioneel beladen onderwerp te verbeelden met zoveel respect en artistieke integriteit. Het is niet de aangenaamste en leukste lees- en beeldtrip doorheen deze bijna 500 pagina’s tellende turf maar de kracht waarmee die inbeukt op je netvlies is uranium evenwaardig.
